ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Σε υψόμετρο 550 μέτρων στο όρος Προφήτης Ηλίας, είναι κτισμένοι οι μαχαλάδες της Στύλιας. Διάσπαρτοι μέσα στις κατάφυτες πλαγιές. Από το δρόμο του Παλαιόπυργου με τα πουρνάρια, ξαφνικά βρίσκομαι στα Ρουπάκια, αντικρίζοντας ένα πυκνότατο δρυοδάσος με πλατύφυλλες αιωνόβιες βελανιδιές. Το αεράκι σφυρίζει περνώντας από τις φυλλωσιές της φτέρης και τα κελαϊδίσματα των πουλιών χαϊδεύουν τα αυτιά μου. Φτάνοντας στην πλατεία του χωριού, ξεδιψώ στην πέτρινη βρύση. Φωτογραφίζω το παλιό σχολείο και αναρωτιέμαι αν έμαθε ο παππούλης μου γραφή και ανάγνωση. Παρατηρώ τα σπίτια, το χωριό μου φαίνεται έρημο. Ψηλαφώ τα ίχνη του παρελθόντος μου. Βρίσκω συγγενείς. Με αγκαλιάζουν και με φιλεύουν. Ο ουρανός βαραίνει, οι μυρωδιές του βρεγμένου χώματος με κατακλύζουν. Βρήκα τις ρίζες μου. Θα ξανάρθω.

SEARCHING FOR MY ROOTS IN MOUNTAINOUS NAFPACTIA

At an altimeter of 550 meters at Profitis Ilias Mountain, Stylia Village is built. After driving at Palaiopyrgos road, I am suddenly facing a dense oak forest in Roupakia. The breeze whistles through the foliage of the fern, and beetles of the birds are caressing my ears. Arriving at the village square, I am drinking cold water at the stonebuilt fountain. I am taking pictures of the old school and I wonder if my grandfather was taught writing and reading. I am looking at the houses, some of them seem abandoned. I am looking for traces of my past. I am finding members of my family. They are embracing me. The sky is heavy, Ι can feel the smells of the wet ground. I found my roots. I will be back.

Text-Photos Lia Mageira

To "ματωμένο φεγγάρι" πάνω από το Καστράκι Φωκίδας. Η ολική  έκλειψη Σελήνης στις 27 Ιουλίου.

The "red moon" in the sky of Kastraki, Fokida. The total moon eclipse on July 27th.

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ
 Η ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ, ΤΟ ΚΟΡΘΙ, ΤΟ ΜΠΑΤΣΙ.

"Ω, πόσον ωραία ήτο η Άνδρος! Ήτο η νήσος των θαλασσίων θρύλων, η νήσος όπου ανθεί η λεμονέα το γιασεμί και η ροδιά." Ακολουθώ τα βήματα του Ανδρέα Εμπειρίκου στο Κόρθι, όπου περνούσε πολλά καλοκαίρια του.
"Στην αμμουδιά στέκει ακόμη μια γριά
και παρατηρεί τα γηρατειά της θάλασσας
Το πρόσωπό της το σουρώνει ο άνεμος
και τάσπρα της μαλλιά περιτυλίγονται
γύρω από τα ξάρτια του καραβιού"...
Από το Κόρθι στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στην κυρίαρχη λατρεία του θεού Διονύσου. Και από εκεί  στο Μπατσί.
"Απέναντί μου ο αιγιαλός
πίσω μου οι ώρες και τα σπίτια
ο δρόμος άσπρη κιμωλία
οι ανεμόμυλοι τα μπράτσα των τεντώνουν
η κάθετη ώρα είναι μεσημβρία."

Κείμενο-Φωτογραφίες Lia Mageira

Πρώτη, Αντιγόνη, Χάλκη, Πρίγκηπος. Το φερυμπότ για τα Πριγκηπόννησα, πιάνει πρώτα το Καντίκιοϊ, την παλιά Χαλκηδόνα. Στο κατάστρωμα προσπαθώ να ξεχωρίσω μέσα από την ομίχλη τα νησιά ένα-ένα. Ψάχνω για τα μοναστήρια τους, στα οποία εγκλείστηκαν πολλοί βυζαντινοί αυτοκράτορες και μέλη βασιλικών οικογενειών όταν έχασαν το θρόνο τους, καθώς και αρκετοί Οικουμενικοί Πατριάρχες που εκθρονίστηκαν μετά από  θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Στη Χάλκη βλέπω πάνω στο λόφο τη Θεολογική Σχολή. Σκέφτομαι πως κάποτε το δρομολόγιο αυτό το έκαναν κυρίως Έλληνες ναυτικοί. Φτάνουμε στην Πρίγκηπο. Ήρθαμε να βαδίσουμε πάνω στις διηγήσεις του Πέτρου, που ξεκαλοκαίριαζε εδώ σαν παιδί πριν τα γεγονότα του ΄55. Εδώ είμαστε λοιπόν!

Κείμενο-Φωτογραφίες Lia Mageira

ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΝΕΜΕΑΣ

Τα Νέμεια ήταν ένας από τους τέσσερις πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες κατά την αρχαιότητα. Τα αγωνίσματα ήταν αγώνες δρόμου, πάλη, πένταθλο, παγκράτιο, πυγμαχία. Μπορώ λοιπόν να φανταστώ μια ζεστή αυγουστιάτικη ημέρα, τον 6ο π.Χ. αιώνα. Οι αθλητές μετά την προσφορά θυσιών στο βωμό του Δία, πηγαίνουν στα αποδυτήρια, όπου αλείφονται με λάδι και κάνουν προθέρμανση. Μετά, διασχίζουν τη στοά και όταν ο κήρυκας αναγγείλει το όνομά τους, μπαίνουν στο στάδιο. Ο πρώτος θα πάρει το βραβείο του, ένα στεφάνι αγριοσέλινου, το όνομά του θα χαραχτεί στους καταλόγους των νικητών και η πόλη του θα τον σιτίζει δωρεάν για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Κάθε δεύτερο καλοκαίρι περίπου σαράντα χιλιάδες θεατές συνέρρεαν εδώ από όλη την Ελλάδα. Χιλιάδες σκηνές στήνονταν στον κάμπο της Νεμέας, γέλια και τραγούδια ακούγονταν κάτω από τον έναστρο κορινθιακό ουρανό. Οι αθλητικοί αγώνες ήταν πάντα μια γιορτή στην Αρχαία Ελλάδα.


THE GAMES OF ANCIENT NEMEA GREECE

Nemeia were one of the four Panhellenic athletic games in antiquity. The games were racing, wrestling, pentathlon, pankration, boxing. So, I can imagine some day in August, at 6th b.C. century. Athletes, after offering sacrifices on the altar of Zeus, go to changing rooms, where they are oil-soaked and warm up. Then, they cross the stoa and when the preacher announces their name, they enter the stadium. The winner will receive his prize, a wreath of walnuts, his name will be engraved in the lists of winners and his city will feed him for free for the rest of his life. Every second summer about forty thousand spectators were flocking here from all over Greece. Thousands of scenes were set up in the plain of Nemea, laughs and songs were heard under the starry Corinthian sky. Athletic games have always been a feast in Ancient Greece.

Text-Photos by Lia Mageira