ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ (VI)

ΣΤΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΑΡΧΕΙΟ

Το περιτειχισμένο συγκρότημα στο Φανάρι, είναι η έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τον 16^ο αιώνα. Ανεβαίνουμε τα σκαλιά και βλέπουμε ότι η κεντρική θύρα είναι κλειστή και η είσοδος γίνεται από την πλάγια πόρτα. Ανήμερα Πάσχα του 1821 εδώ απαγχονίστηκε ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, κατηγορούμενος ότι απέτυχε να σταματήσει την Επανάσταση που είχε ξεσπάσει. Σε διαρκή υπόμνηση του αποτροπιασμού που προκάλεσε ο απαγχονισμός, η κεντρική πόρτα παραμένει από τότε κλειστή.

Εισερχόμενοι στην αυλή, αντίθετα με ό,τι περιμένουμε, βλέπουμε μια μικρή τρίκλιτη βασιλική, τον Άγιο Γεώργιο. Μετά την Άλωση, απαγορεύτηκε στους χριστιανούς να κτίζουν εκκλησίες με θόλους ή τεκτονικές στέγες, οπότε ένα απλό οικοδόμημα ήταν η μόνη λύση. Τα κτίσματα της αυλής είναι καινούργια, κτίστηκαν μετά την καταστροφική φωτιά του 1951, από την οποία ευτυχώς γλίτωσε η βιβλιοθήκη με σημαντική συλλογή βυζαντινών χειρόγραφων. Η μέρα είναι βροχερή, και το φως έρχεται λιγοστό από τα παράθυρα του ναού, φωτίζοντας το ξυλόγλυπτο τέμπλο. Με έντονα συναισθήματα συγκίνησης σκέφτομαι ότι επί 17 αιώνες το Ορθόδοξο Πατριαρχείο έχει ως έδρα την Κωνσταντινούπολη. Οι προσκυνητές που τώρα βλέπουμε, είναι Ρώσοι και ορθόδοξοι Σύριοι. Καθώς ανάβω το κερί μου, εκπλήσσομαι ευχάριστα. Είναι η πρώτη φορά στο ταξίδι μας που ακούω να μιλούν ελληνικά.

Κείμενο-Φωτογραφίες Lia Mageira