ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ  ΣΤΗ ΒΥΤΙΝΑ

Στα 1040 μέτρα υψόμετρο, σε μια ορεινή κοιλάδα του Μαίναλου, βρίσκεται η Βυτίνα. Περιδιαβαίνοντας στα δρομάκια της, συναντώ πανέμορφα σπίτια, της παραδοσιακής πελοποννησιακής αρχιτεκτονικής. Ανασαίνω βαθιά και νιώθω το εξαιρετικό κλίμα της περιοχής, όπου κάποτε βρίσκονταν σανατόρια. Η Βυτίνα που πυρπολήθηκε επτά φορές στην τουρκοκρατία, διατηρεί πανέμορφα πετρόχτιστα σπίτια. Στα χέρια των Αρκάδων μαστόρων, η πέτρα γίνεται τέχνη, δένοντας την λιτή της γραμμή με το ορεινό τοπίο. Το «ανωγοκάτωγο μακρινάρι», όπως λεγόταν, με την οικογένεια να διαμένει στον επάνω όροφο και στο κατώι να είναι ο στάβλος, είναι αυστηρά απλό και λειτουργικό. Το βλέμμα μου σταματά στα χαγιάτια, στις πόρτες και στα παράθυρα. Στην καρδιά του Μοριά, η πέτρα ταιριάζει με το φρόνημα των ανθρώπων…

VITINA, ARCADIA, GREECE

At 1040 meters above sea level, Vitina is located in a plateau of Mainalos mountain. Walking in the village, I can see beautiful houses, which were built accord the traditional Peloponnesian architecture. I take a deep breath feeling the exceptional climate of that area where sanatoriums were once.In Vitina, which was burned seven times during the ottoman occupation, beautiful builtstone houses are maintained. On the hands of Arcadian stonemasons, stone became art, connecting its minimal line with the mountainous landscape. The "anokatogo makrinari", as it was called, where family was living on the upper floor and the ground floor being the stable, is strictly simple and functional. My gaze stops in the "hagiatia", doors and windows. In the heart of Morea, the stone fits in people's resistance.

Text-Photos Lia Mageira

EXPLORING THE CASTLE OF NAFPAKTOS GREECE

In that castle town of Roumeli, Pelasgians, Ozoles Lokroi, Romans, Byzantines, Venetians, Ottomans left their footsteps. In Nafpaktos castle, the "Triple Crown of Lepanto", as it was called by Venetians, the only one in Europe with five defensive zones, the machine of time has turned me back in the past. The tour begins next  to the port, climbing the narrow paths. Every gate tells a story, every stone reminds a memory. Abandoned houses resting on the stonebuilt walls, the well-preserved Botsareika and Javelaiika mansions, turkish fountains to drink water, narrow paths next to the battlements, all those call me to listen to the civilizations that have passed and left their markings in this place. Arriving at Agios Ilias, on the top of the hill, I can gaze at Peloponnisos and at the miracle of Mechanics, the Rio-Antirion Bridge. This is where past meets today, History meets Technology, and dream the reality.

Text-Photos Lia Mageira

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ
 ΣΤΗ ΛΙΜΝΗ ΖΗΡΟΥ

Μια αρχαία λίμνη κοντά στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης. Ένα λιμναίο σπήλαιο του οποίου η οροφή κατέρρευσε πριν 10.000 χρόνια. Μικρή, αλλά βαθιά. Άγνωστη στους πολλούς διότι δεν υπήρχε στους χάρτες με κλίμακα κάτω του 1:300.000. Υδατόβρυτοι αιώνες τη γεμίζουν με νερό.

Σε αυτή  τη λίμνη βυθίζονται τα αντικρινά βράχια και οι ιτιές σκύβουν να χαϊδέψουν το νερό της. Η πνοή του αέρα ρυτιδώνει την επιφάνειά της. Ένα φύλλο πέφτει στριφογυρνώντας χωρίς να κάνει τον παραμικρό θόρυβο. Τόσο απλά, τόσο ταπεινά, βγαίνουν στην επιφάνεια οι αρχαίες δυνάμεις των σωθικών της…

REFLECTIONS IN ZIROS LAKE

A lake near Filippiada, Preveza. A lake cave in which the roof collapsed 10,000 years ago. It is unknown to many people because it did not exist on maps with a scale below 1: 300,000.

In this lake, the rocks are reflected and the willows bend to caress the water. The wind blows the surface of the lake. A leaf is falling while is twisting without making any noise. So simply, so humbly, the ancient forces of the lake come to the surface ...

Text-Photos by Lia Mageira

ΣΤΟ ΣΤΑΘΜΟ ΤΩΝ ΜΥΛΩΝ  ΜΕ  ΤΑ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΑ ΤΡΕΝΑ

Ο σταθμός των Μύλων, στην Αργολίδα, άρχισε να λειτουργεί το 1886. Τα πανύψηλα δέντρα, του προσδίδουν παλαιομοδίτικη αρχοντιά.  Τα τρένα στέκονται έρμαια στα στοιχειά της φύσης, με τη σκουριά να τα αργοτρώει. Κοιτάζω το εγκαταλειμμένο σπιτάκι του σταθμού και τη μπασκέτα στο δέντρο. Ένα παιδί θα ακουμπούσε τους αγκώνες στο παράθυρο κάθε που σταματούσε το τρένο. Θα ήταν αυτόπτης μάρτυρας των αποχαιρετισμών και των καλωσορισμάτων. Θα κοιτούσε τη νύχτα τα φώτα των βαγονιών και θα ξυπνούσε με το σφύριγμα της ατμομηχανής. Θα έκανε όνειρα για ταξίδια. Ήταν σίγουρα ένα τυχερό παιδί.

AT MYLOI RAILWAY STATION GREECE

The Railway Station of Myloi, Argolida, started operating in 1886. The trains are abandoned and rusted. I look at the basketball outside the locked station house. A child would look out of  the window every time the train was stopping here. It would be an eyewitness to farewells and greetings. He would look at the lights of the wagons at night and wake up when the locomotive was whistling. He would dream to travel all over the world. He was definitely a lucky child.

Text-Photos by Lia Mageira

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΓΛΑΡΟΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑΣ

Αρτάκη, Κίος, Χαλκηδών, Ραιδεστός, Κύζικος, Σηλυμβρία, οι αρχαίες πόλεις που ιδρύθηκαν στα παράλια της Προποντίδας. Ξεκινώντας με το καραβάκι της γραμμής από την Πόλη για τα Πριγκηπόννησα, στριμώχνομαι στην πρύμνη του καταστρώματος, περιμένοντας να δω την προκυμαία να απομακρύνεται. Γύρω μου ένα μωσαϊκό ανθρώπων. Φοιτητές, εργαζόμενοι, ηλικιωμένοι. Πριν ακόμα βγούμε από το λιμάνι, πέφτει η ομίχλη. Μερικοί συνεπιβάτες μου έχουν προνοήσει να αγοράσουν δεύτερο κουλούρι για τους γλάρους. Πόσο διεκδικητικά πουλιά είναι! Το κομμάτι χάνεται αστραπιαία από το χέρι. Μας ακολουθούν σε όλη τη διάρκεια του πλου. Οι σιλουέτες  αχνοφαίνονται μέσα στην ομίχλη και στο νου μου έρχονται σκηνές με τους γλάρους από την «Πολίτικη Κουζίνα»….

PEOPLE AND SEAGULLS IN THE FOG OF THE PROPONTIS SEA

Artaki, Kios, Chalkidon, Raidestos, Kyzikos, Silimvria, the ancient cities which were founded on the shores of Propontis Sea. Τravelling by ferry from Istanbul to Pringiponisa, I am standing at the stern of the deck. Before we even get out of the harbor, the fog is falling. Some passengers have bought a second bun to feed the seagulls. Actually, they are so demanding birds! Every mouthful of bun is desappeared immediately. They follow us during the trip. Silhouettes are glimpsed in the fog and in my mind come scenes from the "Politiki Kouzina" film... 

Text-Photos by Lia Mageira

ΣΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ / ΕΞΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ

Στα 650 μέτρα υψόμετρο, βορειοδυτικά της Πάρνηθας, δεσπόζει  το φρούριο  της Φυλής, το οποίο έλεγχε ένα  από τα τρία περάσματα μέσω των οποίων επικοινωνούσε η Αττική με τη Βοιωτία κατά την αρχαιότητα. Έχοντας το ως ορμητήριο, ο Θρασύβουλος, μαζί με τους δημοκρατικούς Αθηναίους, ανέτρεψε το καθεστώς των Tριάκοντα Tυράννων, το οποίο είχε εγκαθιδρυθεί στην Αθήνα μετά τη λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η θέση του φρουρίου είναι πάνω από το επίκεντρο του μεγάλου σεισμού του 1999 με αποτέλεσμα να έχει υποστεί μεγάλες ζημιές. Η πρόσβαση είναι δύσκολη λόγω της κατάρρευσης τμημάτων του τείχους, η ανάβαση όμως αποζημιώνει. Η θέα είναι υπέροχη. Ένα χαώδες βάραθρο απλώνεται κάτω από τα πόδια μας. Την απόλυτη ησυχία ταράζει μόνο το φτερούγισμα των πουλιών. Αγριολούλουδα φυτρώνουν και σκέφτομαι πόσο ανεξερεύνητη και άγνωστη είναι η Δυτική Αττική.

FYLI CASTLE  / EXPLORING WEST ATTICA GREECE

 The castle of Fili is built at 650 meters altimeter northwest of Parnitha. It was controlling one of the three passages through which Attica communicated with Boeotia in antiquity. Having it as a base, Thrasyvoulos and democratic Athenians, overthrew the status of the Thirty Tyrants, which had been established in Athens after the end of the Peloponnesian War. The location of the castle is above the epicenter of the catastrophic earthquake of 1999 so, it has suffered great damage. Access is difficult due to the collapse of parts of the wall, but climbing compensates us. The view is wonderful. A chaotic cliff crest spreads below our feet. Fluttering of birds disturbs the absolute silence. Wildflowers grow up and I think how unexplored and unknown Western Attica is.

Text-Photos by Lia Mageira